Soluk Gökyüzü

       Nefesimi neden hissedemiyorum ? Ciğerlerime dolmuyor sanki hayat ve tenim  bana neden bir ceset gibi soluk geliyor? Geçmişte saplanan bir adam mıyım ben ? Kendi geçmişimde değil uzanamadığım tasavvurunu kurup anlamlandırdığım geçmişte var olamamanın
acısı bu sanırım . Sapkın düşüncelerden arındırıp kendimi , oraya ait hissetmek şuan ki varlığımı geçek anlamda eritiyor . İki ayrı hayat yaşamak gibi bir sorunum var sanırım.Kafamda olan ve yaşamak zorunda kaldığım hayat .Değiştirebilir miyim bunu ?
sanmıyorum .Düşsel sancılar arasında yok olup gideceğim.İç sesim  o kadar gürültü çıkarıyor ki kafamda , dışarıyı duyamıyor bütün sesler boğuk gelir .Kendi kendime kaldığımı hissettiğim zamanlar oldukça arttı.Aradığım şey nedir? bulmaya çalıştığım
ve beni mutlu etmese de anlamlandıracak şey . Buldum da farketmedim mi? Yoksa bir yerlerde beni mi bekliyor.Kimseye söylemediğim yalanları neden kendime söylüyorum ve  bunlara inanıyorum.Yaşlı bir adamın ruhu neden benim bedenimde.Öğrendiğim doğrular gerçek
hayatla savaş halinde bu doğruların kimse için anlamı yok biliyorum fakat bir yerde birileri beni anlayacaksa çıksın istiyorum karşıma ona saatlerce,kafamda yıllarca kurduğum şeyleri anlatmak isterim . Ama yine de baksana gökyüzü ne kadar güzel diyorum  ,hala hayal kurdurabilecek güçte, seni bazı derinliklere itebilecek ve oradan çekebilecek güçte.En azından benim şu
kısacık hayatımda yer yüzü kadar değişken olmadan kalacak tek şey o olacak.Belki de insan elinin bozamadığı tek yer orası olduğu için bu kadar değerli.Ay yine medcezirler için doğup kaybolacak , Mars yine birilerinin ulaşma hayali olacak, Venüs diğerlerinden daha parlak olacak
Jüpiter'e ah Jüpiter'e yine anlamlar yüklenecek bilim gözlüklükleriyle bakılmadığı sürece..Denizciler geliyor aklıma eski denizciler, yolları için yukarı bakan denizciler.Onlar için derin anlamlar içermesine gerek yoktu.Gidilecek bir yol vardı ve gökyüzü onlara yol gösteriyordu.Karayı ilk gören
denizcinin gökyüzüne bakıp teşekkür ettiğini tasavvur eder gibiyim.Eğer gidilecek bir yolun yoksa sana yol gösterecek olan o gökyüzü sadece altında uzanıp hayal kurduğun bir yer olarak kalır.Gökyüzünde benim yolumu gösterecek yıldız hangisiyse onu bulup çıkarmama az kaldı.şunu içtenlikle söyleyebilirim ki  bana yolumu gösterecek yıldız beni geçmişe özlemimden de kurtaracak.Çelişkilerle dolu bir adam olduğum için belki tasavvurunu kuramadığım gelecek,tasavvurunu kurup uzanamağım geçmişten çok daha iyi olacak bunu öğrenmeyi sabırsızlıkla bekleyeceğim .                                                                             
                                                                                                       16.12.2018
                                                                                                             05.10

Sonsuz Parçalı Puzzle

Bugün hayatı bir puzzla benzettim kendi kendime ama öyle basit ve yapılması kolay bi puzzle değil .Kurallı bir puzlla benzettim . Bazen hayatımız da başımıza gelen onlarca şeye anlam veremeyiz bunların neden olduğu nasıl olduğunu sorgular ve işin içinden çıkamayacak hale geliriz . Bu başımıza gelen her olay puzzlın bir parçasını oluşturuyor . Bilirsiniz puzzle yaparken bir resime bakılır renkler ayıklanır ve onu bir bütün haline geitirmek zaman alır sıkıcı olan tarafı şu ki bunu yaparken nasıl bir şey çıkacağını önceden biliriz. Hayat öyle değildir. Gerçek hayatta bize bir çok paraç verilir ve bu
parçaların nereye oturacağı hakkında hiçbir fikriniz yoktur . Eğelceli olan tarafından bakarsanız nasıl bir resim çıkacağını bilmemenizdir. Çoğu zaman planladığımız gibi gitmeyen şeyler çıkar karşımıza ,tercihler yapmak zorunda kalırız bu tercihler sonunda  onlarca parça birikir elimizde .Birbirini tutmayan parçalar zamanla , yani geriye dönüp baktığımızda bu parçaların bazılarını birleştirmeye başlarız bunun ne zaman olacağı farkındalıkla ortaya çıkar . Sizin puzzlınız kimsenin tasarlığı bir resme benzemeyecektir.Eğer oturup başına anlamlandırmaya kalkarsanız hayatınızı o puzzle yapmaya başlamışsınız demektir yine güzel olan tarafı şudur ki sonsuz parçalı bir puzzla ve tasavvuru zor bir resme başlamışsınızdır onu bitirmek için gerçekten iyi bir sabıra ihitiyacınız olacaktır . Ben tasavvuru zor bir resme başladım bazı parçalar hala uyuşmuyor fakat onları anlamlı kılan parçaları da bulacağım biliyorum.Bu resmi keyifle izleyeceğim bir nokta olacak mı bilmiyorum ama
beni tatmin eden resim değil bu parçaları birleşmek olacak bunu biliyorum bu da hayattan haz almamı sağlayan güzel şeylerden biri .

 Bazen dalıp düşündüğüm zaman hatalarımı kendime kabul ettirip düzeltebiliyorum fakat insanların karşısına çıktığım da bir şekil de herhangi bir tartışma da düzelmeden önceki halimle yargılayıp vurmaya başlıyor .Şunu anlıyorum ki siz eğer bir şekilde kendinizi düzeltip bir şekilde üzerine koymaya başladığınızda sizi geri çekmeye yıkmaya  çalışan onlarca kişi olacaktır .. Bu yıkımları da en çok yakınlarınız yapabilir sizi en çok anlamasını istediğiniz hatta sizin daha önceden anlattıklarınızla yaptıklarınızla düşündükleriniz ile baştan aşağı sizi bilen biri daha çok yıkar neden biliyor musunuz o kadar zaman boşuna kürek çekmişim hissine kapılırsınız o da anlamıyorsa bu çaba boşa bu emek boşa hissi yıkar adamı . şimdiki benliğinizi eski benliğinizde ki yaptığınız doğrular ve yanlışlar oluşturdu öyle değil mi ? Bu farkı neden" ben değiştim öyle değilim" demek yerine bir anda anlamıyor insanlar .Birbirimize ne kadar zarar veriyoruz farkında mısınız ?. Yanılabilirim , düşebilirim , bu yanılgılarımı ve düşüşlerimi izah da edebilirim ama yoruldum sanırım kendimi ifade etmekten geç gelen özürlerden yoruldum .Duyguların sadece sizde değil bende de olduğunu bunların da yıpranabileceklerini ve her neden de olsa patlayabileceğimi bilmeleri lazım . Gerçeği söylemenin artık yanlış olduğunu düşünenler var .Bu gerçekler yüzlerine vurulduğun da size cephe alanlar ,amacınızın dışında mana arayanlar var .Bu alttan almaların sonu gelmez zaten sizi anlayan bir kaç kişi yeter de artar bile. Üzülür mü? kırılır mı?  diye düşünmekten kendi yolumuza bakamaz hale geldik şu vicdanınızı gerçekten kullanmanız gereken yerde kullanın .Kendizden eminseniz ve sözlerinizin arkasında duracak kadar olgunsanız olduğunuz kişilikten zerre ödün vermeyin . Size inanan insanlar birlikteyseniz eğer suskunluğunuzu bozmadan da sizi anlıyorsa sizi siz olmaktan ve amacınıza gitmekten kimse alıkoyamaz.
                                                                                                                                          23.03.2018
                                                                                                                                              02:03

     Yorulmuş bir saatin tik tak sesi kulaklarımda hala bu duyduğum ilk ses gibi bir şeydi benim açıkçası küçüklüğüme dair hatırladığım nadir şeylerden biri olduğu için bunu diyorum . Bir  adam vardı yüzündeki çizgilerde ,her birinde ayrı şeyler yazıyordu ben okuyordum o çizgilerdeki yazanları oysa daha çocuktum okula bile başlamamıştım daha ama okuyordum işte .Bir şeyleri hatırlamaya çalışmak ve hatırlayamamak  gibi bu gibi anları aklınızdan çıkarmamak da münkündür bazen .
       Zor zamanlarınız da kime gidersiniz ? Annenize mi babanıza mı kardeş arkadaş ha? hangisi .  peki bu zor  zamanlarınızda yanında gidecek kimseniz yoksa. on yaşında bir çocuksunuz ve bir tabut görüyorsunuz aklınıza gelmesinden en çok korktuğunuz kişi içinde .Napar insan .Çaresiz kalır aç kalır açıkta kalır . Bir hevesle sıcak ekmeğe uzanan elinize maşa yediniz mi hiç ya da daha kötüsü analığınız size bir bebek  bırakıp kaçtığı doyuracak bir şey bulamadığınız için öldüğünü gördünüz mü ? daha on yaşında o bebeği gömdünüz mü .siz hiç karanlıkta kaldınız mı ? içinizdeki karanlıkta .yol aradınız mı ? Gitmenin de kalamanın da artık bir anlam ifade etmedeği zamanlar yaşadınız mı ? Bir  adam yaşamış bunları ben de ondan dinledim . On yaşında hem yetim hem öksüz yollara düşen ekmeğini helalden kazanmak için taştan çıkaran sonra yolunu Hak'ta arayan bu adamı gözüm dola dola dinledim .Bazı zamanlar öyle çıkmaza girdiğim olurdu ki bu adamın hikeyeleri çocukluğundan bu zamana biriktirdiği hikayeleri bana yol oldu . Bana  bir hikaye daha anlatsın diye vermeyeceğim şey yoktur .
       Başımda beklediği zamanları da hatırlıyorum öyle diri diri gözleriyle bana bakarken uyanırdım  şevkatle bakardı o zamanlar pek anlayamazdım o duyguyu şimdi çok daha iyi anlıyorum onu.Beni şu kısa zaman da anlattıklarıyla hayata hazırladı.Bir gün titrek sesini duyup yanına gittiğimde anlamıştım sona geldiğimizi . Büyümüşütüm artık hastahanede başında beklediğim zamanı hatırlıyorum yine bu cümleler geçmişti aklımdan "sen benim başımda beklerken beni hayata hazırlıyordun ben seni ölüme"  gitmesinden en çok korktuğum adam ilk önce benden ayrıldı.
   Bazen yaşadıklarımızı sırf yaşamak için sırf körü körüne yaşlanmak için değil de bize bir şeyler bir şekilde bir şey katması için yapmalıyız bize değilse başkalarına  hiç değilse yaşadığımızı, var olduğumuzu bir şekilde belli ederek yaşamak . kırmadan dökmeden kırılanları toplayarak daha iyilerini ortaya koyarak var olma amacımızı bilerek yaşamak gerek.Birilerinin aklında kırıntı değil kazınarak var olmak . Eğer bunu başaramıyorsak sadece et parçasından ibaretiz demektir.Harekete geçmek için yarını beklemek yerine şimdiyi kullanmak en akıllıcasıdır. 
    Saatin tik tak sesi mi ? Dedemin kurmalı cep saatiydi o en son  öğleden sonra 3:50 de  kurduğu.
                                                                                                                                         17.03.2018                                           
                                                                                                                                                03.30